W związku z rosnącą ilością spraw z zakresu prawa pracy i pojawiającymi się przy okazji zapytaniami „co tak naprawdę się zmieniło z tą umową na czas określony”, mimo że nowelizacja kodeksu pracy zdążyła już okrzepnąć, wyjaśniamy co następuje.
Nowelizacja przepisów kodeksu pracy z 25.06.2015 r. wprowadza nowe zasady zatrudniania w oparciu o umowę na czas określony. Od 22.02.2016 r. pracodawca może zawrzeć tylko trzy takie umowy z pracownikiem, maksymalnie na okres 33 miesięcy.
Do 22.02.2016 r. istniało ograniczenie do dwóch umów terminowych, ale nie było ograniczenia czasowego. Można więc było zawrzeć jedną umowę na przykład na okres dwóch lat, a potem drugą na kolejne dwa lata. Dodatkowo jeśli występowała ponad miesięczna przerwa pomiędzy jedną, a drugą umową na czas określony z tym samym pracownikiem, to ten licznik przestawał obowiązywać.
Od 2016 roku taka możliwość już nie istnieje. Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem tylko trzy umowy o pracę na czas określony, przy czym łączny okres obowiązywania tych umów nie może trwać dłużej niż 33 miesiące. Przerwa między kolejnymi umowami nie ma znaczenia i nie wpływa na jego przedłużenie.
Według nowelizacji od tej reguły istnieją jednak pewne wyjątki. Nie obowiązuje ona w przypadku zastępstwa innego pracownika, prac sezonowych i dorywczych, pracy w placówkach zagranicznych oraz pracy na czas kadencji.
